این چهار روز هم برای ما سبک تازه ای از وبگردی بود. بدون گوگل، بدون اینستاگرام و توییتر، بدون ده ها سایتی که روزانه باهاشان سر و کار داشتم و البته بدون دسترسی به سایت های خودم، چون همه ی شان روی سرورهای خارجی هستند.
این چند روز همه اش آدرس سایت ها را زده ام تا ببینم که بالا می آیند یا نه.
تنها چند سایت خبری فارسی در دسترس هست.
حتی برای پیدا کردن سایت های در دسترس دیگر دست به دامن جستجوگرهای مثلا بومی شدم. همان هایی که بودجه های هنگفتی گرفتند. اما نتیجه بسیار خنده دار بود. هیچ کدام کار نمی کرد. نه یوز نه پارسی جو و . باقی هم نتوانستم آدرسی ازشان پیدا کنم برای تست زدن.
به قول نویسنده سایت تابناک، اینترنتمان بنزینی شد!
همه چیز در امن و امان هست و عده ای اغتشاشگر هم شناسایی شدند و قرار است پدرشان را در بیاورند، اما چرا محدودیت اینترنت را برنمی دارند؟
الان هم برای اینکه خودم را مشغول بکنم این وبلاگ را در بلاگ بیان راه انداختم.
حداقل یک جایی حرف دلمان را بنویسیم.
دیدی که یار چون ز دل ما خبر نداشت
ما را شکار کرد و بیفکند و برنداشت
ما بی‌خبر شدیم که دیدیم حسن او
او خود ز حال بی‌خبر ما خبر نداشت
ما را به چشم کرد که تا صید او شدیم
زان پس به چشم رحمت بر ما نظر نداشت
گفتا جفا نجویم زین خود گذر نکرد
گفتا وفا نمایم زان خود اثر نداشت
وصلش ز دست رفت که کیسه وفا نکرد
زخمش به دل رسید که سینه سپر نداشت
گفتند خرم است شبستان وصل او
رفتم که بار خواهم دیدم که در نداشت
گفتم که بر پرم سوی بام سرای او
چه سود مرغ همت من بال و پر نداشت
خاقانی ارچه نرد وفا باخت با غمش
در ششدر اوفتاد که مهره گذر نداشت
-خاقانی
درباره این سایت